10 آلبوم کلاسیک از دهه 90 که هرگز به پلاتین نرفتند

دهه 90 با کارهای خارق العاده ای از موسیقی همراه بود که از نظر تجاری نیز فوق العاده موفق بودند. به ویژه از سال 95 به بعد ، هیپ هاپ کالایی بود که سالانه میلیون ها رکورد می فروخت. و تعداد معدودی هنرمند وجود دارد که به دلیل تک آهنگ پیگیری یا پیگیری سنگین ، در صحنه پرواز منجنیق می شوند که سرانجام سرزمین پلاتین را پیدا می کنند یا در طول دهه یا طی سالهای بعدی.

دیگران آنقدرها خوش شانس نبودند ، و اگرچه فوق العاده بودند و از نظر هیپ هاپ از اهمیت زیادی برخوردار بودند ، اما به نوعی استقبال خوبی از خرید آلبوم از مردم برای رسیدن به مرز یک میلیون نفر نبود. و این فشار سنج ماست. در دنیایی که ویل اسمیت سبک بزرگ ویلی 9 برابر پلاتین و Vanila Ice’s می رود به افراطی همچنین جمع آوری چک های پلاتین انجام شده است ، زیرا این آلبوم ها نمی توانند به کیف پول های یک میلیون نفر راه پیدا کنند کاملا جنایی است. بنابراین ، در اینجا ، ما 10 آلبوم کلاسیک از دهه 90 ارائه می دهیم که به نوعی هرگز به یک میلیون آلبوم فروخته شده در منطقه نرسیدند.

سفرهای غریزی مردم و مسیرهای ریتم

سه ضبط کلاسیک در سال افتتاحیه 1990 کاهش یافت و دو مورد از آنها پلاتین شدند. اولین مورد Public Enemy’s بود ترس از یک سیاره سیاه ، که از چشم انداز شنیداری متنوعی برخوردار است ، فقط یک محیط کم با مجوزهای نمونه می تواند جمع شود. سوم مکعب های یخی بود AmeriKKKa's Most Wanted ، نشانگر قدرت N.W.A. (و تأثیرات آن) و به خوبی توسط قدرت روایت زنده Cube در تولید خارق العاده ستون فقرات ساخته شده است. اما درست این وسط اولین تجربه گروه چهار جانبه رپ A Tribe Called Quest بود. Q-Tip ، فیف داگ ، علی شهید محمد و جاروبی با بیرون آمدن از صحنه نیویورک که از کوئینز بیرون می آید ، آلبومی ساختند که اکثر مردم در آن زمان نمی دانستند با چه کاری انجام دهند ، و اگرچه The Source این رکورد را ارائه داد فروش 5 میکروفون هنوز هم دست و پا کرد. این یکی نمونه ای از اهمیت مهم یک تک آهنگ است. این گروه در ابتدا به جای پیگیری های بسیار موفق تر (و بطور دقیق تر بهتر) Bonita Applebum و Can I Kick It؟ در ابتدا توصیف احمق را حذف کردند. به همین دلیل ، آلبوم در محافل تجاری چرخید و چندین سال بعد از آن طلا رفت ، اما همیشه به عنوان یک هیپ هاپ برای علاقه مندان و شنوندگان گاه به گاه ژانر باقی خواهد ماند و خواهد ماند.

دی لا سول مرده است

سلام دختران و پسران ... مقدمه ای که لحن صدای سه گانه NY را تعیین می کند: Posdunuos ، Dave و Maseo. جایی در فاصله سال 1991 ساحل غربی سلاح با توتین و قدرت برای مردم ، De La Soul موفق شد آلبوم دوم خود را در (ایستگاه رادیویی ساختگی و همه) به نام دی لا سول مرده است . این عنوان استقبال اصلی آنها و دیزی را مسخره می کند رویکرد به موسیقی ، که در صندلی عقب در جهان رپ گنگستر رایج قرار گرفت. در آلبوم دوم خود ، د لا از فضای هیپ هاپ فعلی ناامید شد (Vanilla Ice در رتبه های اول قرار گرفت) و استعاره ای را تنظیم کرد که در آن بچه ها آلبوم خود را در زباله ها پیدا می کردند. آلبوم واقعاً یک لحظه بود ، وقایعی که در آن زمان در محیط اتفاق می افتاد را به همان روال Spike Lee’s کار درست را انجام دهید انجام داد آنها تمسخر کردند که از آنها به عنوان هیپی هایپ هاپ ، و به نوعی آلبومی را ایجاد کرد که در عین ابراز نوحه ، به زبانهای بومی صحبت می کرد. عمیقا شخصی و کاملاً کنایه آمیز ، De La Soul Is Dead پیش درآمد همه رپ های هیپستری است که در اطراف وب شنیده می شود ، و نظر آنها مبنی بر اینکه هیپ هاپ سرانجام به کما قند می رود و فاقد آن چیزی است که سال 1991 به نظر می رسید همه واقعیت داشته است

Bizarre Ride II The Pharcyde

یکی از وینیل خوشمزه اولین گروه هایی که در دهه 90 به امضا رسیدند The Pharcyde بود ، که در نهایت چهره آنچه در گلدن استیت رونق داشت را تغییر داد. South Central ، لس آنجلس مانند Imani ، Slimkid3 ، Bootie Brown و Fatlip ، که صداهای مencingثر بر آنها مانند De La Soul و A Tribe Called Quest (که بعداً با آنها به تور رفتند) شکل بیشتری گرفتند ، شکل بیشتری گرفت. این در Bizarre Ride II The Pharcyde ؛ اولین تولید کامل آنها شاید City of Angels آماده نبود تا سوار غریب غزلیات درون گرایانه ، صداهای تاب خورده و تولید جاز اسیدی شود. هیچ اشاره ای به زندگی خیابانی نشده بود ، در عوض همه چیز در مورد سرگرمی و داشتن ماجراهای دیوانه وار بود که در Oh Shitand Passin ’Me By شرح داده شده است. علاقه مندان به Hip Hop امروز همیشه ضربات J-Swift’s را در مجموعه خود دارند و ما هرگز اجازه نمی دهیم از کنار ما عبور کنند. متأسفانه این گروه دو نفر از اعضای خود را در سالهای پس از این برنامه کلاسیک Hip Hop از دست خواهد داد: Fatlip در 1995 و Slimkid3 در 2000.

‘93 ’تا بی نهایت

28 سپتامبر 1993 تاریخی بود که Souls of Mischief اولین آلبوم استودیویی خود را با نام ‘93 il til Infinity منتشر کرد. همتایان و رقابت آنها در آن زمان مورد ضرب و شتم The Wu-Tang Clan ، A Tribe Called Quest (اکنون در سومین آلبوم آنها است) ، Snoop Dogg ، KRS-One و De La Soul بودند. این آلبوم قطعاً به دلیل ضرب های چربی و صدای جرقه دار نمادین یک کلاسیک است ، اما سازگاری آن باعث حیرت زده شد. اکثر سرهای هیپ هاپ آهنگ عنوان را برای کلمه به خاطر می سپارند ، و حتی به صورت نمودار ، در بیلبورد 100 در 72 به اوج خود می رسد . اما آنچه این آلبوم را بسیار خاص می کند ، تک عنوان آن نیست (که جز a اصلی هیپ هاپ کلاسیک ، جادوگری عصر طلایی است) اما برداشت عاطفی نسبتاً پیچیده ای از زندگی روزمره آنهاست. تا آنجا که بخشی از آلبوم های زندگی ، 93 ’تا بی نهایت یکی از محبوب ترین و کم ارزش ترین هیپ هاپ است و گروه های بی شماری از آن زمان تاکنون موضوعات و هارمونی های آن را کپی کرده اند.

بهترین موزیک ویدئوهای هیپ هاپ در تمام دوران

رستاخیز

بازی رپ که هنوز بسیار تحت تأثیر امپایر ایالت قرار داشت ، یاد می گرفت امثال جنوب و غرب میانه را بپذیرد. عرف مشترک را وارد کنید. رستاخیز دومین آلبوم بومی Chi City بود و شامل آهنگ کلاسیک تک و تجاری I Used To Love H.E.R .. کار مشترک با No I.D. به نظر نمی رسید به گوشهایی که انتظار می رود برسد ، که جای تعجب دارد زیرا هم از نظر ضربه هیپ هاپ که در بالا ذکر شد و هم از نظر شدت کلی I.D در تابلوها. این اتفاق نیفتاد ، فقط در هفته اول 2000 نسخه فرود آمد. اما این لحظه آبخیز برای مسیحی شیکاگو (و گسترش جهانی هیپ هاپ) بود زیرا منتقدان و سران هیپ هاپ به طور یکسان این کارنامه را ستودند. و این توانایی مشترک مشترک را برای به دست آوردن ذاتی از زیت است که در کارهای بعدی او ادامه می یابد ، تقویت کرد. حتی بعضی ها آن را بهترین کار مشترک می دانند و بنابراین ، برای مجموعه هرکسی ضروری است. در سال 2000 ، جریان اصلی سرانجام هنگام اولین آلبوم مهم مهم خود ، شیکاگو را در آغوش گرفت مثل آب برای شکلات افتاد و به تعداد اوج رسید 16 در Billboard Top 200 .

بدنام

این آلبوم Mobb Deep را روی نقشه قرار داد ، اما میزان فروش در مقایسه با ماه قبل انتشار Tupac's کاهش یافت من در برابر جهان ، که علیرغم چند مورد پرتغال ، توسط منتقدان تقریباً به عنوان بهترین آلبوم 'Pac' شناخته می شود ، اما هنوز هم کمی بیشتر از حد متوسط. رابرت کریستگائو (نوشتن برای صدای دهکده ) این را برای گفتن داشت ، احساسات سرسختانه یک داستان قدیمی در فرهنگ آمریکایی است ، اما احساس ترحم نسبت به خود این درجه معمولاً مخصوص عاشقانه های نوجوانان و داستان های آوانگاردیست های شجاع است که توسط رسانه های جمعی با بی مهری رد می شوند. چنین احساسی در Mobb Deep’s وجود نداشت بدنام . محتوای تغذیه ای ریز و درشت و دوش آور و تولید تهدیدآمیز ، نگاهی صریح به یک حافظه نهان فرهنگی فراهم می کند´ که بسیاری از مردم در فرهنگ گسترده تر به سادگی از آن چشم پوشی می کردند. هر دو ساحل همچنان به کاوش در این داستان ها ادامه می دهند ، با نسخه نیویورک که روح دوران طلایی را تعریف می کند. البته ، این دو نفره با رویکردی ناخوشایند ، دیدگاه بدبینان را به زندگی در شهر می آورد ، اما آنها همچنین یک کلاسیک را از سیاه چال های رپ به آستانه بچه های طبقه متوسط ​​در همه جا در آمریکا آوردند که مجذوب همتایان شهر خود بودند و هرگز کاملاً تاریک چیزی شنید بدنام ، خیلی زود به طلای معتبر رسید ، اما نتوانست داستان های هرج و مرج خالص پلاتین را با آهنگ های عالی همیشه مانند Shook Ones pt بچرخاند. دوم

Ridin ’Dirty

سال 1996 شاهد انتشار بود ATLiens ؛ آلبوم سال دوم توسط سوپرگروه آتلانتا OutKast ، اما دو سال قبل از اینکه آندره بنیامین خجالتی (آغاز آنچه که برای نمایش مرحله قانونی ترسناک است) در مراسم جوایز سورس اعلام شود ، جنوب چیزی برای گفتن دارد. در سال 1988 گروهی به نام Underground Kingz یا U.G.K. منتشر شد راه جنوبی ، و این معرفی South به Bun B و Pimp C بود ، دو مرد پورت آرتور که در سایه پالایشگاه های نفت بزرگ شدند و به آنچه 8Ball & MJG نامیده بود رپ کشور است. حالا ، هر دو با هم برخورد می کنند ، Ridin ’Dirty می خواهد آنچه را که همه ما در مورد رپ تگزاس می دانیم و دوست داریم تحکیم کند: candypaint که در نور ، لاغر ، نوارهای پیچ ، گریل و نمونه های روح بسیار ناخوشایند می درخشد. این آلبوم هرگز تک آهنگ یا ویدیو نداشت ، اما به آلبوم رسید وضعیت طلای مجاز ، و آنها است پرفروش ترین آلبوم تا به امروز . Houston Hip Hop از آن زمان با جهش و جهشی گسترش یافته است ، اما در آن زمان از تعصب منطقه ای Hip Hop رنج برده است ، که شرم آور ما به دلیل بزرگی این آلبوم است.

گزارش جنگ

گزارش جنگ اولین آلبوم Capone-N-Noreaga بود ، و این یکی از ناپذیرترین و نفس گیرترین دیدگاه ها در مورد واقعیت زندگی در شهر لفراک بود - یک مجموعه آپارتمانی گسترده کوئینز که شامل بیست و شانزده برج برج است. تأثیر انزوای آنها دیدگاه سگ-خوردن سگ بود ، و از این موقعیت فلسفی جایی است که آنها داستانهای خود را در مورد جنایت وحشتناک ، عدالت خیابانی و قوانین وجودی پخش می کنند. متأسفانه برای C-N-N ، پرتره موضوعی نقاشی شده با راهنمایی تراژدی خدافی شاید خیلی خیابان باشد ، اما آلبوم هنوز موفقیت چشمگیری کسب کرد ، نمودار بیلبورد 200 در 21 . گزارش جنگ نمایشی از بومیان کوئینز بود که موفقیت تجاری آنها را به دست آورد حتی اگر بیشتر تنظیمات توسط Noreaga پس از انجام خود انجام شد کاپون روانه زندان شد. Noreaga به عنوان یک هنرمند اصلی به کار موفقیت آمیز خود ادامه داد و طرفداران این سوال را داشتند که اگر کاپون با آن سفر به سمت شمال ضربه نخورد ، چه سطح بزرگی می توانست بدست آید.

Mos Def و Talib Kweli ستاره سیاه هستند

دو نفر از فیلسوفان بزرگ هیپ هاپ با DJ Hitek ، Shawn J. Period و چند نفر دیگر همکاری کردند تا یکی از ارکان آموزش مدیریت نیویورک را به شما بدهند. Mos Def و Talib Kweli Are Black Star ، به ویژه در سال 1998 در میان هیجان شیرین کنی چرخان که دوران کت و شلوار براق بود ، یک محصول قابل توجه بود. هیچ نوار هدر رفته ای توسط هر مأمور وجود نداشت ، و به نظر می رسید که هر دو در رقابت با یکدیگر (به طور مداوم در مسیرها از یکدیگر بالا می روند) و در هماهنگی - آیه های خود را در روایت دیگری قرار می دهند. این دانشجویان از مارکوس گاروی پروژه ای از زبانهای بومی مانند اعتقاد راسخ و صداقت را ارائه داد که خارج از زمان ایجاد آن وجود داشت. با این حال ، جریان اصلی از مدتها قبل از در خارج بود و ترجیح می داد جی Z's باشد جلد 2… زندگی سخت ناک یا داستان سرایی دیوانه وار و خشونت و معنویت ضمنی DMX. تک آهنگ هایی مانند Definition در جدول بیلبورد 100 با 60 به اوج خود رسیدند و آلبوم نیز در آن به اوج خود رسید بیلبورد 200 در 53 ، اما آنچه ما بیشتر به یاد خواهیم آورد این است که چگونه هر آیه این علامت ها را برای عظمت مکالمه می کند. اگرچه رویکرد آنها در آن زمان خارج از منافع اصلی بود و بازی رادیویی کمی دریافت کرد ، این رکورد به عنوان یکی از بزرگان همیشه هیپ هاپ ادامه خواهد یافت.

از هر دو طرف سیاه است

او که صحبت از هنرمندی بود که به طور رسمی به عنوان Mos Def در حال رفتن به یک کار انفرادی است ، همکاری Black Star را با اولین Rawkus Records و اولین آلبوم انفرادی Black on both Sides دنبال کرد. نمایش تحسین شده منتقدان بحث در مورد ورود به دوره جدید هیپ هاپ را برانگیخت و این آلبوم فقط بیش از 500000 نسخه فروخت ، اما علی رغم شور و هیجان فروش صنعت موسیقی هیپ هاپ در آن زمان ، هرگز به پر و بال پلاتین نرسید. . Black on both Sides به ما همه چیزهایی را داد که Def با آن شناخته می شد ، یک برنامه قافیه عفونی ، تولیدات آفرو سانتریک و یک معنویت بافته شده در میله های پیچیده ای که گاهی می تواند نفس شما را بگیرد. خانم Fat Booty هنوز هم یکی از عاشقانه ترین شعرهای شکوه یک زن در تاریخ رپ است و پیچ و تاب در پایان هنوز هم یکی از با ارزش ترین هیپ هاپ است. اگرچه کنار گذاشته نمی شود ، Black on both Sides روشی چشمگیر برای پایان دهه 90 بود و بر هنرهای Hip Hop و R&B تأثیر می گذارد.

سرگیجه عصبی حالت روحی 2

مربوط: 10 تولید کننده عالی هیپ هاپ و بعیدترین همکاری های آنها [لیست] Paperham Lincoln محصولی از ایندیانا با تزریق کمی اکسی مورونیک روزنامه نگاری Hip Hop است که اکنون در بخش تحریریه در HipHopDX کارآموزی می کند. کاغذ را پیدا کنید که همه چیز را خام و حقایق را از نوع جدید تخلیه می کند. او را در توییتر دنبال کنید PaperhamLincoln .

کارینا دومینگز یک بومی لس آنجلس است که به دلایل شخصی و هنری از 17 سالگی شروع به نوشتن کرد ، سپس سبک نوشتن خود را تکامل بخشید و در عین حال به عضویت یک مجله الکترونیکی فرهنگ پاپ بومی درآمد. عشق او به هیپ هاپ به لطف آلبوم Biggie’s Ready To Die است و او با جامعه در پروژه های مختلف فرهنگی یا اجتماعی کار می کند. می توانید او را در توییتر دنبال کنید _LArain .