تاریخ انتشار: 24 سپتامبر 2016 ، ساعت 3:09 بعد از ظهر توسط Andrew Gretchko 3.8 از 5
  • 4.23 رتبه بندی جامعه
  • 13 رتبه بندی آلبوم
  • 8 به آن 5/5 داد
امتیاز خود را ارسال کنید 19

شیکاگو در سال 2016 در رشته های پیروزی هیپ هاپ حضور داشته است. كنیه وست پدرسالار شهر ، كار دائمی خود را آزاد كرد زندگی پابلو در ماه فوریه ، و تقریباً سه ماه بعد ناجی شهر Chance The Rapper جدیدترین میکسپیپ خود را منتشر کرد ، کتاب رنگ آمیزی . دقیقاً مانند مسائل سیاسی-اجتماعی نگران کننده شیکاگو ، مبارزه بین لاف زنی و تمایلات معنوی این دو هنرمند به نمایش گذاشته شد. جایی در وسط ، میک جنکینز ، هنرمندی ایستاده است که عصبانیت کانی و امید شانسی را در تلاش برای آگاه ساختن بیگانگان از مشکلات اطرافش مخلوط می کند. اولین آلبوم مورد انتظار او م Heلفه شفا به عنوان ویترین 15 آهنگه ای از مثبت جوانی عمل می کند.



یک سال پس از میکس نواز برجسته میک جنکینز آب [ها] ، پروژه ای رسیده با داستان سرایی تیز که نژادپرستی نهادی پیرامون او را تحت پوشش قرار داد ، 2015 امواج] ، به او فرصتی داد تا بیشتر در طبیعت خلاق خود کاوش کند ، و با نور و تاریکی درونش دست و پنجه نرم کند. آهنگ هایی مانند Get Up Get Down یک تقارن مشخص بین پل و آیه اول متعاقب آن را نشان می دهد ، با تغییر ضرب آهنگ و محتوای غنایی به طرز چشمگیری. THEMPeople ، دوتایی سازنده ضرب و شتم که با تهیه کنندگی هر دو قطعه ، میک جنکینز را در The Healing Component بیشتر قادر می سازد ، ترکیبی مشابه از ضربان های شوم و پر از باس را در کنار دوز سنگین تری از نت های سبک تر در سومین آهنگ سقوط از طریق آلبوم ارائه می دهد.



برخلاف کارهای قبلی او ، به نظر می رسد دوگانگی میک جنکینز در حال کم رنگ شدن است. هنگامی که او بر صحنه های غم انگیزی که هر روز با آن روبرو بود تمرکز می کرد ، اکنون به نظر می رسد که دیدگاه وی تا حد زیادی مثبت یا بهتر است بگوید ، انعطاف پذیرتر است و از قافیه های کلاسیک کودکستان به عنوان سپر خود استفاده می کند. آینه ، آینه روی دیوار ، چه کسی از همه منفورتر است؟ / خلاق ترین آنها ، چه کسی پس از نژاد ، چه کسی اساسی ترین است؟ چه کسی با وجود این همه آنها را دوست دارد؟ بنابراین من چوبها و سنگها را می مالم ، او رپ می کند ، و در نظر دیگران درباره موسیقی او تأمل می کند. ضرب آهنگ غالباً تغییر می کند ، اما متن همه در جهتی مشابه پیش می رود.






مقدمه آلبوم ، پر از پیانوی ملودیک و صداهای شناخته شده دونی شیپور ، بیشتر بیانگر رشد میک جنکینز است. من دیگر با شگفت زده هایی که مثل هرگز از آنها متنفر نبودند مشکلی ندارم. منظور من حداقل این است که شما الان می دانید ، با سازهایی که قبلاً برای سبک او خیلی خوش فکر به نظر می رسیدند بسیار خوب است اما اکنون کاملاً متناسب است.

یک پیام مشابه را می توان در Spread Love یافت ، یک شماره به همان اندازه خوشحال کننده (من فقط اجازه می دهم که نور کوچک من بدرخشد ، حدس می زنم به همین دلیل است که آنها می خواهند به من سایه بزنند ، متعجب؟ متن شعرهای مژده فریاد می کشند). تمایل او برای تکامل ، دقیقاً مانند ضربان های گذرا که اغلب روی آن شناور هستند ، از دیگر پیشرفت های خوشایند است. برخی از موعظه های وی مدت زیادی طولانی است.



در عشق عجیب ، یک آهنگ الکترونیکی بدخلق و بی روح که یکبار دیگر میک جنکینز را احساس می کند که نیمه پر از لیوان است ، کلاهبرداری مواج عشق خودتان بیش از حد تکراری می شود. آهنگ های دیگری مانند As Seen در بتسیدا ، که به دلیل ضرب و شتم الکترونیکی تهاجمی ، از هم گسیخته می شوند ، احساس گم شدن می کنند. هرچقدر که این پروژه در برخی مواقع آزمایشاتی باشد ، خطوطی از این دست است ، ببینید همه چیز در مورد زاویه است / خواه ساعتم را چک می کنم یا به ضرباتم ضربه می زنم / برای سرفه کردن از همان ماهیچه هایی استفاده می کنید که می خندید / این چشم انداز واقعاً ، از فرشتگان با حضور نونام و خاویر عمر که تحویل گزنده ای برای تحقق نظر او لازم است.

با وجود میک جنکینز آماده ضربه زدن و فشار دادن تا [او] موانع را از بین ببرد ، دقیقاً مانند تعدادی از همتایان خود در شیکاگو ، آینده موسیقی این شهر بسیار تاریک تر از موضوعات برجسته در سراسر م Heلفه شفا .