تاریخ انتشار: 15 نوامبر 2017 ، ساعت 11:24 توسط اسکات گلیشر 3.1 از 5
  • 4.44 رتبه بندی جامعه
  • 27 رتبه بندی آلبوم
  • بیست و یک به آن 5/5 داد
امتیاز خود را ارسال کنید 46

یک فکر که هنگام شیرجه رفتن به Lost & Found ، اولین قطعه آلبوم دوتایی 45 آهنگی متناوب از Chris Brown ، به ذهن خطور می کند شکستن قلب در یک ماه کامل ، چقدر غیرقابل تصور است که هنوز دو ساعت و 38 دقیقه به طلوع آفتاب باقی مانده است. کنار گذاشتن یک پروژه عظیم در این زمان ها برای Breezy یک حرکت سوال برانگیز به نظر می رسد ، زیرا وضعیت شغلی فعلی او قطعاً می تواند از دوز کیفیتی استفاده کند - در مقابل کمیت.



در واقع ، چند سال است که کیفیت خوبی از Brown ارائه نشده است. آلبوم های اخیر او ، در حالی که تک آهنگ های کلاسیک مانند سرود ضد تقلب Loyal (2014) و ترکیب مست کننده شهوت و عشق شنیده شده در Liquor (2015) تولید شده است ، در بهترین حالت لکه دار بوده است و نتوانسته است یک قوام هنری برای یک بار فراهم کند - ستاره محترم R&B. شکستن قلب در ماه کامل لیست آهنگ 45 آهنگی ممکن است به عنوان نجات حیاتی لازم او به نظر برسد اما عظیم بودن پروژه تجربه گوش دادن را مساوی می کند.



براون یک ضربه ساز است - یا حداقل قبلاً این کار را می کرد. آلبوم های او لزوماً به دلیل گوش دادن عالی به پشت سر هم قهرمان نمی شوند اما او به دلیل سرودن یک یا دو موفقیت در محدوده لیست آهنگ آلبوم ، شایسته اعتبار است. آواز و آواز Gucci Mane با 45 نوسان فوق العاده در خفاش برای رسیدن به یک ضربه ، بهترین شانس آلبوم جدید برای ادعای میراث است.






اگرچه این رکورد از مرز 175 میلیون بازدید در YouTube فراتر رفته است ، اما این واقعیت که تقریباً یک سال پیش منتشر شده است ، برجستگی پروژه را فریاد نمی زند. چند تک آهنگ تعیین شده دیگر وجود دارد ، مانند Pills & Automobiles ، خدمه یکنواخت ، و پرسش ها ، که فقط یک شبه پوشش شگفت انگیز از آهنگ پاپ-رگی Kevin Me Lyttle است که در سال 2003 Turn Me On نوشته شده است.



بهترین شرط بندی بعدی برای ایجاد سر و صدا در لیست های پخش محترم خدمات پخش جریانی بصورت High End با حضور Future و Young Thug ارائه می شود. تولید ریچی سوف به Breezy کمک می کند تا به خوبی با Super Slimey دو نفره که همه به نوبت معاملات بدون جهت تنظیم می شوند.

در میان تلاش های نیمه جان رپ (صفتی که او در گذشته به شکل میکس تیپ از آن استفاده می کرد) ، صدای خوانندگی او همچنان بزرگترین سرمایه او محسوب می شود. بی عیب و نقص فنی صدای او را نمی توان انکار کرد ، اما حتی این لوله های عالی نیز نمی توانند ترانه سرایی بی روح را نجات دهند.

بارزترین نمونه این افزونگی در انتهای دیسک یک ظاهر می شود که رشته ای از چهار آهنگ به گونه ای تاری در یکدیگر می غلتند که تمایز آنها دشوار است. تقلب مشتاقانه To My Bed به طور یکسان در Hope You Do ادامه دارد ، در حالی که This Ain’t و Pull Up از ساختار آهنگ و الگوهای طبل قابل تشخیص نیستند. وقتی یک قطعه موسیقی 15 دقیقه ای در یک آهنگ چهار دقیقه ای خلاصه می شود ، برای آلبوم خوب نیست.



واقعاً دشوار است که گذشته از این آلبوم دوبل را به مرز سه ساعت برسانیم - مخصوصاً وقتی بزرگترین اتفاق آن وسواس براون در سرقت دختران از بچه های دیگر و سوفل های بیش از حد کودک است.

اگر شنوندگان وقت کافی برای الک کردن همه موسیقی های اینجا را داشته باشند ، ممکن است برشهای عمیق نیمه مناسبی برای بلند شدن و دو پله رسیدن به آن پیدا کنند ... اما رسیدن به آن نقطه بیشتر از آنچه موسیقی واقعی است کار می کند. در عصری که دامنه توجه شما از پوشیدن آلبوم های نازک و 45 آهنگی کاملاً غیر قابل قبول است ، حتی اگر کریس براون باشید.