3.7 از 5- 3.50 رتبه بندی جامعه
- 6 رتبه بندی آلبوم
- 3 به آن 5/5 داد
در حدود شش ماه گذشته ، گوچی مانه دو آلبوم ، دو EP ، یک میلیارد ویدیو موسیقی و برخی از لذت آورترین ویژگی های سال را رها کرده است. در حالی که برخی نگران بودند که او پس از حبس متزلزل تر و محکم تر باشد ، ووپستر ثابت کرده است که فقط مورد علاقه صنعت موسیقی قرار گرفته است که با رمانتیک بزرگ شده است. عشق او به کلمات ، گرایش به عبارات کاملاً شیطانیانه و مهارت در ساخت بانگر فقط احیا شده است. و با سومین و آخرین LP سال خود ، بازگشت آتلانتا شرقی سانتا ، گووپ کاملاً به خصوصیات تکرار شده در سبک فعلی خود پی برده و جایزه سال خود را به عنوان Steve Lobel We Working Artist به طور کامل کسب می کند.
در حالی که جولای همه نگاه می کنند - ایجاد شده در یک بازه شش روزه با استفاده از بقایای آیاتی که در حالی که قفل شده بود ، قلم زد - بود در اجرای آن عمدی است ، به نظر می رسید پیگیری های اکتبر همان فرم را از پنجره بیرون انداخته است. واپتبر ضربات شگفت انگیز و قلاب های سرود برای این بود که انتقاداتی را که Gucci نسبت به بازخوانی سختی گذشته دارد ، سرزنش کند ، اما در نهایت کوتاه بود. نامعتبر بودن آن ساخته شده و از قضا آلبوم به دست آمد عکس اثر مورد نظر آن است . اما گوچی سریع یاد می گیرد - بازگشت آتلانتا شرقی سانتا از تلاش های انفرادی و همچنین بینشی که از طریق ویژگی ها و همکاری هایش از صحنه فعلی جمع کرده است ، یادداشت برداری می کند ( آجر رایگان 2 با آینده برجسته بودن مشخص بودن از اجرای خود در سال 2016) ، و دوز جشن موسیقی تله ای فریبنده را ارائه می دهد.
با بازگشت آتلانتا شرقی سانتا ، گووپ رویکرد جدید خود در زمینه ترانه سرایی را با سبک های آزاد فرم آزاد ترکیب می کند که قبلاً سنگ بنای اساسی کار او بود. جریان ها نرم تر و قلاب ها جذاب ترند. نوشتن او هنوز برای گوچی کرایه استاندارد است ، اما او دریغ نمی کند که با زایمانش بازی کند. گوچی همچنین توانست شاخه های خود را منشعب کند - نه تنها با ویژگی هایی که به خدمت گرفت بلکه با ضرباتی که جمع کرد. هنوز هم می توان Zaytoven را به عنوان مدیر اجرایی کل ماجرا (و وام دادن استعداد او به جادوی بازسازی جینگل بلز برای معرفی سنت آجر) پیدا کرد ، اما این بار او و مایک WiLL ساخته شده این یک بارزبودن بارز است (دومی فقط تضمین اعتبار در نوازنده کلوپ استریپ ، Nonchalant ، و نزدیکترین ، بزرگترین نمایش روی زمین). به نظر می رسد که بهترین ها باشد ، زیرا این آلبوم سبک های مختلف را بهتر از دو تلاش قبلی او متعادل می کند. افراد برجسته جوانی مانند Ricky Racks (Walk On Water) و Murda (Stutter and Yet) بیش از این که خود را در کنار آهنگسازان معتبر Metro Boomin ، Southside و TM88 نگه دارند. بزرگترین غافلگیری تبدیل شدن بنگلادش به طرز شگفت انگیز سرود گیج کننده ، Bales است.
متاسفانه ، این هنوز احساس نمی کند همه چیزهایی که رپر جوان شده توانایی آن را دارد. هر دوی آنها یک آیه دیوانه گوچی دارند (من آنقدر جنایت کردم که ممکن است هرگز نتوانم به کانادا بروم / اما دریک گفت که چند رشته را می کشد پس بگذارید تقویم خود را بررسی کنم ، او باز می شود) اما ترکیبی از نوستالژیک ، بازگرداندن دریز و دریک خسته کننده و مدرن ، احساس می کند که در کف پیست شده است. علاوه بر این ، یک جریان پر جنب و جوش در Drove U Crazy در یک شعر فراموش نشدنی برایسون تیلر به هدر می رود. گرچه بسیاری از این کاستی ها در مورد رپینگ گوچی (که بهترین او در سال 2016 است) ناچیز نیستند ، اما نشان می دهد که اگر به او زمان بیشتری داده شود ، او بهتر می تواند همکاران خود را درمان کند. در اینجا می توان امیدوار بود که او همچنان به پایه و اساس ایجاد شده توسط بازگشت خود کمک می کند و یک واقعیت را ارائه می دهد کلاسیک دفعه بعد
