3.4 از 5- 3.20 رتبه بندی جامعه
- 25 رتبه بندی آلبوم
- 9 به آن 5/5 داد
هم اکنون آلبوم های همکاری در Hip Hop بسیار عصبانی هستند. امسال فقط هنرمندان دوست دارند اراذل و اوباش جوان ، DJ Quik و مشکل ، بیگ شان و مترو بومین و RJMrLA و DJ Mustard - در میان دیگران - همه دستور العمل های ترکیبی برای پختن آدامس شنوایی را دارند.
کوآوو و تراویس اسکات آخرین دوتایی نظری پویا هستند هانچو جک ، جک هانچو ، آلبومی که از صدای امضای هر هنرمند بهره می برد تا به نفع شیار خود باشد و به خلاقیت آن آسیب برساند.
هانچو جک ، جک هانچو دقیقاً همان چیزی را منتقل می کند که طرفداران ممکن است از دو داغترین رپرهای تله خارج از خانه انتظار داشته باشند. آهنگ های سر به فلک کشیده و ریتمیک؟ بررسی. braggadocio بی پایان؟ بررسی. ترکیبی یکپارچه از آواز با صدای واکر و جریانات کوکی؟ بررسی ، بررسی کنید ، نایک سووش. اما انتظار یک پروژه دقیق و دقیق را نداشته باشید. بلکه احساس می شود مثل اینکه La Flame و رهبر میگوس به استودیو رفتند ، درگیر گنجه شدند و همه شیادی ها از بین رفت.
پستی که توسط QuavoHuncho (@ quavohuncho) در تاریخ 20 دسامبر 2017 در ساعت 4:01 بعد از ظهر PST
بیشتر اوقات ، این فضای نسیم فقدان محتوای غنایی جامد را جبران می کند. ترامپولین (ترامپو) ، مایکل جردن خواب می بیند (جردن) / نصف یک عدد در آن جارو برقی (بیل) ، Quavo بی معنی در دبی شیت قافیه می کند. با این حال ، باس لاین OZ و Vinyl به قدری جذاب است که گفته های او ، اسکات یا مهمان آفست به سختی اهمیت می یابد. این در مورد How U Feel نیز که توسط Yipsy ، Pas Beatz و Carlos Desrosiers تهیه شده است صادق است. مفصل با یک قلاب اساسی آزار می یابد اما از شاخهای ضعیف و هوای خود بازخرید می شود. ضعف تخیل کوآوو و اسکات بر روی ضرب ها و ملودی ها فشار وارد می کند تا قابل ستایش و به یاد ماندنی باشد. در بعضی مواقع ، مانند تکه های موتور سیکلت ، جریان های طاقت فرسا باعث ایجاد موسیقی قابل رد شدن می شود. بیشتر ، هر چند ، هانچو جک ، جک هانچو بیشتر اثبات می کند که قدرت دو نفره سرگرمی در کنترل کروز است.
مواقعی وجود دارد که بهتر بود اسکات و کوآوو بنزین می زدند. برای رپرهایی که به سرودهای غیرقابل انکار معروف هستند - Scott’s Pick the Phone و میگوس بد و بوجی نمونه های برجسته ای هستند - کمبود بنر در این آلبوم بسیار ناامید کننده است. هیچ یک از این 13 ترانه وحشتناک نیستند ، اما فقط یک آهنگ از آن متمایز است: افتتاحیه آلبوم Modern Slavery ، که شامل سیگارهای غنی ، روح انگیز Otis Redding و نمونه قهوه است. دوازده مفصل بعدی اگرچه از نظر صوتی خوشایند هستند ، اما خیلی نزدیک به آبهای آشنا هستند. بهترین آلبوم که در پایان آلبوم قرار دارد ، وقتی کوآوو و اسکات در روابط شخصی تأمل می کنند ، عمق جذابی را فراهم می کند ، اما جشن هایی مانند بلک اند چینی و مون راک ، از نظر موضوعی و موسیقی با یکدیگر قابل تعویض هستند.
پستی که توسط شعله (travisscott) در تاریخ 20 دسامبر 2017 در ساعت 4:02 بعد از ظهر PST
وقتی هنرمندان قد و قامت اسکات برای یک پروژه تمام عیار همکاری می کنند ، انتظار معقولی وجود دارد که آنها یکدیگر را از مناطق راحتی خود بیرون بکشند. برای همه هانچو جک ، جک هانچو به دلیل جذابیت ، عدم ریسک پذیری این دو نفره مانع از تماشای تاج و تخت خود توسط همه دزدگیرها می شود.
