3.5 از 5- 4.00 رتبه بندی جامعه
- 5 رتبه بندی آلبوم
- 3 به آن 5/5 داد
خواه متوجه این موضوع شده باشید یا نشوید ، Trae Tha Truth از زمان معرفی خود در سال 2003 تاکنون یکی از ثابت ترین رپرهای این بازی بوده است. Trae با حرفه ای بیش از 15 سال و هفت آلبوم استودیویی ، به طور پیوسته برخی از عالی ترین موسیقی رپ را ساخته است. سال گذشته حقیقت ممکن است نمودار فوق العاده خوبی نداشته باشد اما همچنان با جزئیات صدای اصیل هوستون طنین انداز است. اکنون ، Trae با جانشین خود بازگشته است ، Tha Truth قسمت 2 .
Trae به یکی از متمایزترین صداهای رپ امروزی مجهز است اما اولین صدایی که در آلبوم شنیده می شود در واقع صدای کمدین Lil Duval’s است. اگرچه آزار دهنده و غیرمعمول است ، اما مونولوگ Duval ناامیدی های فعلی Trae را با جایگاه خودش در رپ نشان می دهد. چنین ناامیدی قابل درک است زیرا بدنام وی در بازی همچنان مورد غفلت مردم قرار می گیرد. اگر هفت آلبوم گذشته او قدرت تغزلی او را ثابت نکرده است ، Tha Truth قسمت 2 آن را شفاف می کند. خطوط مشت او ده برابر شده است ، و هر یک از بوش ها بیشتر از خط بعدی برخورد می کنند. گلوله ها باعث شد او واپ را انجام دهد ، مثل اینکه او Fetty بود و Way I کردم آمدن به آمریکا ، با من تماس بگیر Hakeem / شما چیز جدی من را نمی بینید ، Visina ساده اما موثر است. Trae هرگز هیچ آیه ای را بیش از حد مورد استفاده قرار نمی دهد و هر لحظه به ما یادآوری می کند که مقدار کمتر بیشتر است.
چه نوع شاه گوچی مانه
آلبوم همچنین از یک جریان موضوعی پیروی می کند. آهنگ های برتر نشسته مانند دیوانه و Who Dey Rockin Wit نشان دهنده شجاعت وی است که به طور فزاینده ای تهدیدآمیز است. به ویژه مورد دوم ، که مملو از میله های اسلحه و تهدید به مرگ است که به دلیل تولید بی نظیر جی الیور ایجاد شده است. آهنگ هایی که اواسط آلبوم را اشغال می کنند باعث می شوند مهمانان برجسته او در نوع خود بدرخشند. Trae موفق می شود برخی خطوط هوشمندانه و خوانا را از Young Thug on Slugs خارج کند. که با توجه به مخالفت قطبی صداهای آنها عجیب است. سرانجام ، آهنگ های اوج باعث می شود که Trae زره خود را برداشته و در مورد لحظات فروشنده زندگی باز شود. I Will Survive به طور خاص قطعه ای است که توانایی Trae در نجواهای سینمای حرکت را برجسته می کند و بیشتر از هر چیز شبیه نامه ای سرگشاده به عزیزان است. داشتن بسیاری از اشخاصی که از طریق یک پروژه به دست می آیند می تواند از اعتبار آن صدمه بزند اما صرف نظر از همه جوانب مختلف Trae ، هیچ چیز حتی برای یک ثانیه ساختگی به نظر نمی رسد.
همانطور که گفته شد ، هر آهنگ در این آلبوم جایی ندارد. هضم این 17 قطعه بسیار زیاد است و باعث می شود آهنگ های خاصی قابل رد شوند. (به عنوان مثال به کار بی اساس مراجعه کنید.) بهتر بود که Trae آن را مقیاس بندی کند و هشت تا دوازده برش قوی را آزاد کند. آهنگ هایی مانند Who Dey Rockin Wit ، Slugs و I Will Survive قدرت کافی دارند که حتی می توانند پروژه کوچک یا EP خودشان باشند. همچنین خیلی خوب بود که بشنوید Trae از ریشه های H-Town خود بیشتر می کند. بدیهی است که یک آلبوم پر از حذفیات UGK بسیار جالب خواهد بود اما نسخه 2016 رولین می تواند باعث نفوذ او در توده ها شود. در هر صورت شما آن را برش دهید ، Tha Truth قسمت 2 یک آلبوم جامد است که بدون شک مخاطبان اصلی Trae را راضی خواهد کرد. آن را به یک درجه دیگر در فهرست محترم خود تبدیل کنید.
