4.5 از 5- 3.43 رتبه بندی جامعه
- 65 رتبه بندی آلبوم
- 35 به آن 5/5 داد
تقریباً یک سال قبل از فیلم اصلی از Vince Staples تابستان 606 آزاد شد ، به نظر می رسید که او در حین مصاحبه ها از این ایده استفاده می کرده است. وی به من گفت نحوه نگاه من به موسیقی - به ویژه موسیقی شهری ، موسیقی سیاه پوستان ، هرچه می خواهید بنامید - این است که همه ما در باغ وحش هستیم و شنوندگان افراد خارج از قفس هستند. چوب خوک . استپلز چند ماه بعد در مصاحبه ای با گفت که شما همه این افراد را بیرون شیشه نشسته اید و جالب است که به شیر و گه اشاره کنید. HipHopDX . ویدئوی Se isorita خنک کننده است: در سیاه و سفید ، هنگامی که او بی عیب و نقص در حال قدم زدن است ، از نمای آخرالزمانی Staples ’Long Beach ، نمای نزدیکی می گیریم. در انتهای ویدئو ، دوربین به بیرون کشیده شده و نشان می دهد یک خانواده سفید پوست نورمن راکول در حال تماشای صحنه ، در حال لبخند زدن از پشت یک شیشه. به نظر می رسد استاپلز با قطع ارتباط بین خود و شنوندگان فرسوده شده و از لذت پذیری برای استفاده از لحظه جلوگیری می کند. او در هیچ کجا از ما دعوت نکرده است که مانند او زندگی کنیم و این کار را برای تماشاگران انجام نمی دهد.
البته ، استاپلز به عنوان یک خواننده رپ در ساحل غربی تنها نگاه آمریکا را به زندگی باند کالیفرنیا متمرکز نمی کند ، و علیرغم سابقه وابستگی در ساختن سابق با Odd Future ، موضوع و جاه طلبی های او به نظر می رسد مدیون شخصیت دیگری است که اخیراً در معرض دید قرار دارد 20 مایلی شمال لانگ ساحل در کامپتون. مثل در جهنم می تواند صبر کند ، اولین ساخته کوتاه Staples در قالب Def Jam که سال گذشته منتشر شد ، این 22 ساله دارای یک تمایل است تابستان 606 جلال را از رپ گانگستر دور کنید و یک فساد واقعی را حفظ کنید. در خارج از موسیقی خود ، او برخی از احضارهای غیرتضاد آمیز را در مورد واقعیت های معامله با مواد مخدر و زندگی باند ، و در داخل آن بازی می کند ، اجتناب از تبلیغات و استقبال از داستان های خود را به عنوان امیدبخش و آسیب زا به جای الهام بخش یا تحریک کننده.
شخصیت بی ادعای استاپلز با برخی از داستان های سو explo استفاده باند درگیر می شود ، اما تأثیر آن باورپذیری ترسناک است. او توییت هایی درباره ذکاوت او در مورد Pokemon یا جاه طلبی های کودکی برای تبدیل شدن به یک Power Ranger خاص ، اما وقتی صحبت از موسیقی او درباره خشونت می شود ، او قرص های قند فرهنگ پاپ را سرنگون می کند. هو ، این گریه گریفندور نیست / ما واقعاً می کشیم ، درهایش را می کشیم ، او بر روی Lift Me Up رپ می کند. هنوز هم ، Staples گریه می کند ، همه این سفیدپوستان وقتی از من می پرسند که شگفت زده من کجاست شعار می دهند.
همراه با Clams Casino ، DJ Dahi و Christian Rich ، Def Jam VP و مدیر حرفه ای همیشه سبز No I.D. یک مینیمالیسم مضطربانه و گسترده را در طول یک لیست آهنگ 20 آهنگی تنظیم می کند. On Jump Off the Roof No I.D. یک درام قلع زره ای را با صدای واضح و صنعتی ترین کیت مصنوعی و طبل در اختیار او قرار می دهد. وینس به نظر مناسب پارانویا است ، اما تهدید موجود در عنوان تقریباً خود به خود به نظر می رسد. Christian Rich’s Señorita غریب ترین آلبوم است ، یک ریف پیانو آماده داستان ترسناک در بالای باس ثابت و یک دام سوراخ کننده شناور است. این تنها صداهایی است که در بسیاری از آهنگ ها صرفه جویی در اشعار Staples می شود ، هرکدام یک گزارش پشیمان کننده و دقیق از قتل ، و یک نمونه صوتی القا کننده گاو از Future به عنوان یک قلاب است.
استیپلز در معرکه زندگی خیابانی به دلیل احساس آسیب پذیری رابطه جوانه زده در آخرین آهنگ دیسک یک تجارت می کند. (این بعد از یک مسیر شهوت انگیزتر با ویژگی های Jhene Aiko است.) اما Summertime همچنین یک لایه را جدا می کند و یک قطره محافظت می کند. امیدوارم متوجه شوید که آنها هرگز به من یاد نگرفتند که چگونه یک مرد باشم ، استاپلز با شایستگی آواز می خواند ، همانطور که در طول آهنگ می خواند. با شکستن دیسک ، او به سرعت باز می گردد و به سرعت 3230 را راه اندازی می کند ، یک بیوگرافی کوچک و پر زرق و برق که به اندازه ترس ترحم را برانگیخته است. این آهنگ همچنین از نکات برجسته فنی Vince است و او با یک ژیمناستیک بی نظم جریان را طی می کند. On Like it Is ، یک مبهم No I.D. و همکاری DJ Dahi ، استاپلز در بیشتر بازتاب های خود است ، کینه و تحلیل زاویه دید گسترده ای را ارائه می دهد. اگر این باعث ثروتمندتر شدنت شود ، مرا میکشی ، آنچه جیغ میکشی ، برادرم ، او را مورد تجاوز قرار می دهد ، و سپس به یک ناامیدی آشنا برمی گردد ، ما مانند آنها به ما نگاه می کنند پشت شیشه ... در این قفس دقیقاً همان جایی که مرا می یابید برای من درست کردند.
خبری که تابستان 606 بسته بندی می شود به عنوان یک دیسک دو نشان می دهد جاه طلبی های مبهم بلند و نگرانی از پرکننده. درعوض ، زمان اجرا شده به بیرون به اندازه تلاش برای گام زدن عمدی ، دلیل ایجاد دیسک اضافی نبود. (در 57 دقیقه آلبوم کمتر از ده سال بیشتر از YG’s Def Jam در سال گذشته است.) در یک ساعت ، استاپلز به موفقیت های زیادی دست می یابد ، و آزادانه از طریق بحران های سازنده خود باز می گردد و با چگونگی ارائه آنها به جهان دست و پنجه نرم می کند. بدون I.D. و شرکت به او کمک کرده اند که موسیقی ناراحت کننده و زنده ای بسازد و صدای استاپلز بیشتر از هر زمان دیگری در داخل موسیقی به نظر می رسد.
